Сустрэча з рэдкімі птушкамі для сябраў клуба «Рэдкая птушка»

Навіна арганізацыі ад 8 кастрычніка 2012 года

Назіраць за птушкамі падчас восеньскай міграцыі асабліва прыемна. Вялікая колькасць розных відаў скапліваецца на адносна невялікай тэрыторыі і, нават не будучы дасведчанным бёрдўочарам, можна ўбачыць цікавых і рэдкіх птушак.

Аляксандр Яўгенавіч Вінчэўскі, старшыня АПБ, кожны год у гэты перыяд назірае за птушкамі на рыбгасе “Волма”, што знаходзіцца прыкладна ў гадзіне язды ад Мінска. Менавіта тут ён правёў чарговую экскурсію для сябраў клуба “Рэдкая птушка”.

Узяўшы з сабой біноклі, падзорную трубу і гарачую гарбату, мы выехалі з Мінска. Рыбгас “Волма” уяўляе сабой сістэму сажалак, якія, калі хадзіць пешшу, немагчыма абысці на працягу аднаго дня. На гэтай тэррыторыі збіраецца мноства водна-балотных птушак. Першымі мы ўбачылі чаек, лебедзяў-шыпуноў, бакланаў і качак-крыжанак (рус. кряква). Прыгожыя бакланы сядзелі на купінах, якія выглядвалі з-пад вады, і час ад часу распраўлялі свае крылы, каб прасушыць іх на сонцы. У адрозненне ад бакланаў, якіх мы бачылі ўпершыню, усе адразу пазналі качак-крыжанак. Але толькі Аляксандр Яўгенавіч распазнаў сярод іх даволі рэдкую качку-свіцьву (рус. свиязь), качку-лапаноску (рус. широконоска) і качку-неразню (рус. серая утка). Некалькі прадстаўнікоў гэтых відаў плавалі сярод соцен качак-крыжанак.

На наступнай сажалцы нас таксама чакаў сюрпрыз. Сярод некалькіх відаў чаек, варон і кнігавак (якіх, дарэчы, многія з нас таксама бачылі упершыню) праз падзорную трубу нам пашчасціла назіраць за трапезай арлана-белахвоста, які з'яўляецца самай вялікай драпежнай птушкай Беларусі. Ён таксама сядзеў на купіне і ласавіўся, хутчэй за ўсё, рыбай. Па афарбоўцы пер’я Аляксандр Яўгенавіч пазнаў у ім маладую птушку, да якой праз некаторы час далучыліся яшчэ тры такіх жа маладых арлана. Адна з кнігавак увесь час хадзіла каля іх узад-уперад, чым напужала адну з удзельніц экскурсіі, якая ўсур’ёз захвалявалася аб яе жыцці.

Новая сажалка падаравала нам новае адкрыццё. На вадзе і на зямлі, якая з-пад яе выступала, размясціліся ўжо вядомыя нам чайкі, качкі-крыжанкі, кнігаўкі, бакланы. І сярод гэтага мноства птушак толькі арнітолаг мог разгледзіць адзіную невялікую карычневую птушачку, госця з русскай тундры, якая сустракаецца ў нас вельмі рэдка і толькі на пралёце – куліка сяўца (рус. тулес).

Акрамя гэтага мы назіралі за велізарнымі крумкачамі (рус. ворон), цудоўнымі белымі і шэрымі чаплямі і велічнымі клінамі гусёў, ляцеўшымі на поўдзень.

Усе былі здзіўлены, выявіўшы, што непрыкметна прайшло пять гадзін. У Мінск мы вярнуліся амаль увечары ў добрым настроі і поўныя жадання яшчэ раз сустрэцца з нашымі новымі знаёмымі.

"Из всех экскурсий АПБ, в которых я участвовала, эта получилась самой интересной и самой богатой по разнообразию наблюдаемых видов. «Королем программы» стал краснокнижный подорлик, да не один, а целых четыре. Потрясающее впечатление – своими глазами увидеть этих огромных пернатых хищников на свободе! Мы любовались белыми цаплями и сидящими над водой бакланами, следили за редким залетным куликом и сочувствовали лебедям, у которых остался только один птенец…

Спасибо Александру Винчевскому за профессионализм высокого уровня и сотрудникам офиса АПБ – за предоставленные бинокли и подзорную трубу. Ведь без подсказки опытного орнитолога и без мощной оптики птицы вдалеке казались бы нам просто темными точками, а многих из них мы бы даже не заметили.

Очень хочется, чтобы такие выезды на природу для страстных любителей птиц в АПБ проводились чаще (по крайней мере, в теплый сезон)".

Светлана Ищенко

Запрашаем усіх прыняць удзел у нашай наступнай экскурсіі. Для гэтага далучайцеся да клуба АПБ “Рэдкая птушка” (чытаць падрабязней).

Ціхно Кацярына,
сябра АПБ